بررسی رابطه بین کنترل‌کننده‌های رسمی و نگرش افراد به جرم (مورد مطالعه: شهر کرمانشاه)

این پژوهش به بررسی ارزیابی سرعت و رشد جرم و تأثیر بازدارنده‌های رسمی بر روی آن از نظر مردم شهر کرمانشاه پرداخته است. در این راستا به نقش پلیس به عنوان بازدارنده (رسمی) توجه دارد. روش پژوهش در این مطالعه توصیفی از نوع پیمایشی و ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه‌ی توأم با مصاحبه است. جامعه‌ی آماری مورد مطالعه کلیه‌ی شهروندان 18 سال به بالا در شهر کرمانشاه هستند که 300 نفر از آنها به شیوه‌ی نمونه‌گیری تصادفی ساده برای مطالعه انتخاب شدند. هم چنین از دیدگاه نظری گیدنز به عنوان چارچوب نظری استفاده گردید. نتایج نشان می‌دهد میزان وقوع سرقت وسیله‌ی نقلیه‌ی شخصی از میان جرائم اجتماعی از همه بیشتر است. به طوری که 197 نفر یا به عبارتی 65 درصد پاسخگویان اظهار داشتند که میزان شیوع این نوع جرم در جامعه بیشتر است. رابطه‌ی نامشروع، نزاع دسته‌جمعی، کتک خوردن از افراد ناشناس، قاچاق و تصادف از جمله جرائمی است که در رتبه‌های بعدی قرار دارند. ضریب همبستگی برای سه متغیر میزان ناهنجاری، میزان نظارت اجتماعی و میزان حضور پلیس معنادار است. رابطه بین متغیرهای مذکور برای میزان حضور پلیس (44/0- =r)، میزان نظارت اجتماعی (512/0- =r) و میزان ناهنجاری (485/0=r) است. نتایج رگرسیون چندگانه نشان می‌دهد که میزان نظارت اجتماعی و ناهنجاری اجتماعی و گشت ‌زنی پلیس وارد معادله‌ی رگرسیونی شده و توانستند 50/0 درصد از تغییرات درونی متغیر وابسته را تبیین نمایند. یافته‌ها نشان می‌دهد که گشت‌زنی پلیس و نظارت اجتماعی میزان جرم را کاهش و افزایش ناهنجاری‌های اجتماعی منجر به افزایش جرائم اجتماعی می‌شود.